Ati Emmerik

Is autodidact, heeft er voor bewust gekozen om niet de academische opleidingen te volgen, om op haar eigen wijze vorm te kunnen geven aan creatieve en technische ontwikkeling.      Haar bronsbeelden zijn veelal geabstraheerde figuratieve beelden.

De mens en dierfiguren die Ati maakt zijn voor haar niet het uitgangspunt. wel de intentie van wat ze uitbeelden. Gestolde emotie.  Ze hoopt dat die niet alleen haar zelf maar ook toeschouwers beroeren.

Beelden van Ati Emmerik hebben iets paradoxaals, in de letterlijke betekenissen die het woordenboek aan het woord paradox geeft: een tegenstelling en een schijnbare tegenstelling. De meeste van haar grotere beelden zijn robuust. Zij vormen een gesloten blok, hebben een brede basis, staan massief op iedere ondergrond. Tegelijkertijd geven ze uitdrukking aan gevoel met ontegenzeggelijk iets kwetsbaars. Die tegenstelling geeft de beelden een innerlijke spanning. Evenzeer is bij de beelden van Ati juist sprake van harmonie, waardoor gevoelens worden opgeroepen van verbondenheid en geborgenheid. Er is dus eigenlijk geen sprake van feitelijke tegenstellingen, maar slechts van schijnbare.

Prof . Dr. R.M LAPRÉ