Rino van Voorbergen Eigenlijk is het heel speciaal om kunst te maken, en voor mij, sculpturen in het bijzonder. Je maakt iets dat er nog nooit is geweest, (als het goed is.) Ik werk altijd in brons, d.w.z. ik maak eerst een beeld in boetseerwas, wat dan vervolgens door de bronsgieter in brons wordt gegoten.  Hiervoor heb ik altijd beelden in klei (keramiek) gemaakt. Helaas heeft keramiek naast zijn vele mogelijkheden ook heel veel beperkingen in de vorm. Er is daarom een hele nieuwe vormen-wereld, kompleet met nieuwe uitdagingen voor mij open gegaan nu ik mijn beelden in was (brons) maak. Een van die uitdagingen, is het  intuïtief direct werken aan een beeld, op ware grootte. Vaak maak ik dan alleen een ontwerp dat door bronsdraad is gevormd. ik heb dan dus alleen de grote lijnen van het beeld. Vooral de beweging, die ik het belangrijkste vind in de opzet van een beeld.

Over mijn vormentaal.

Ik streef er naar om harmonie in mijn werk te brengen, maar wel met duidelijke spanningsvelden in de vormen onderling, die soms een dramatische lading kunnen hebben.  Een sculptuur bestaat uit vormen, en als het goed is komen die vormen ergens vandaan, en gaan ze ook ergens heen, ieder met hun eigen spanningsboog.Voor mij is het de kunst om die vormen zo te maken, dat er een sculptuur ontstaat die datgene uitdrukt wat ik wil.