top of page

Tamar Frank

Tamar Frank
portretbijinleidende tekst[1681].jpg

Foto: Arthur Martin

studeerde Monumentale Vormgeving aan de Academie voor Beeldende Kunst in Maastricht. Door een gelukkig toeval kwam ze aan het eind van haar opleiding in het bezit van een grote plaat matglas. Ze schilderde destijds vooral minimalistisch, geïnspireerd door Malevich en de Amerikaanse Colorfieldpainters. Toen ze de glasplaat voor één van haar schilderijen met daarop een groot geel vierkant plaatste, werd ze getroffen door het plotseling diffuus geworden gele vlak dat bijna leek te zweven.

Dat was een magisch moment en sindsdien staat haar werk in het teken van de wisselwerking tussen licht en kleur. Vorig jaar heeft ze in eigen beheer een boek uitgegeven dat een overzicht biedt van het werk van de afgelopen twintig jaar. Niet voor niets siert een vergelijkbaar geel vierkant de omslag van dit jubileumboek, als hommage aan die bijzondere ontdekking.

Frank is inmiddels één van de meest vooraanstaande lichtkunstenaars van ons land. 

Haar lichtsculpturen hebben zich in de loop der jaren ontwikkeld tot meer dan driedimensionale objecten: ze beïnvloeden door hun ‘inkleuring’ de beleving van de ruimte en gaan daardoor ook een directe relatie met de beschouwer aan. Vaak ondersteunen haar ruimtelijke ingrepen de bestaande (binnenhuis)architectuur, maar ze maakt ook vrijstaande, autonome lichtsculpturen en lichtinstallaties die ze op verschillende locaties in kan zetten. Zo waren de ‘vuurvliegjes’ al eerder te zien, onder andere tijdens het festival Into The Great Wide Open op Vlieland.

(tekst Jet van der Sluis)

bottom of page