Door middel van kleding, make-up, haardracht en sieraden tracht de ene mens zich te onderscheiden van de andere. Maar krijgen we dan wel de ware persoon te zien? Of geven deze toevoegingen ons de mogelijkheid om de echte ik te verbergen? Wat beweegt de mens om zich te verbergen achter een masker? En in hoeverre verschillen we daadwerkelijk van een ander? Wat krijg je als je alle ‘franje’ die als masker zouden kunnen fungeren weglaat?
 

Bianca van Baast (1974) laat de mens zien in zijn puurste vorm, geheel ontdaan van kleding, haar, make-up en sieraden. Het resultaat is een roller coaster aan emoties. Haar schilderijen beelden verhalen vol tegenstrijd uit. Zij vertellen over eenzaamheid en samenzijn, twijfel en ontwikkeling, geweld en liefde, openheid en schuilhouden, strijd en troost.De contrasten worden nog groter als men kijkt naar de rustige composities die bestaan uit één of meerdere figuren, zonder een duidelijke omgeving, die regelmatig worden overschreeuwd door het kleurgebruik.

 

Het werk van Bianca van Baast bestaat voornamelijk uit schilderijen op doek. In het begin van haar schildercarrière werkte ze ook nog wel eens op paneel. De eindlaag van een schilderij bestaat altijd uit olieverf. Een enkele keer kan er een andere verfsoort of pasta gebruikt zijn in de onderlaag.